In een SQL-database bestaat de primaire sleutel uit een of meer kolommen die elke rij in een tabel uniek identificeren. De primaire sleutel wordt gedefinieerd door de PRIMARY KEY-voorwaarde te gebruiken bij het maken van een tabel of bij het wijzigen van een tabel. Elke tabel kan slechts één primaire sleutel bevatten.

De kolom (s) gedefinieerd als de primaire sleutel hebben inherent de NOT NULL-beperking, wat betekent dat ze een waarde moeten bevatten. Als een tabel wordt gewijzigd om een ​​primaire sleutel toe te voegen, mag een kolom die wordt gedefinieerd als de primaire sleutel geen lege waarden of NULL-waarden bevatten. Als de kolom dat doet, kan de primaire sleutelbeperking niet worden toegevoegd. In sommige relationele databases maakt het toevoegen van een primaire sleutel ook een tabelindex om de snelheid van het vinden van specifieke rijen met gegevens te verbeteren wanneer SQL-query's tegen die tabel worden uitgevoerd.

Database termen, Primaire, SQL