Microkernels werden voor het eerst ontwikkeld in de jaren 1980 om diensten gemakkelijker te laten werken, en ze te scheiden van de kernelcode. Kort gezegd, een microkernel is de minimale hoeveelheid software die wordt gebruikt voor de implementatie van een besturingssysteem. Ze bestaan ​​uit minder dan 10.000 coderegels en omvatten IPC (interprocescommunicatie), beheer van adresruimten op laag niveau en threadbeheer.

Opmerking: Typische besturingssystemen verwijderen apparaatstuurprogramma's en bestandssystemen van de microkernel, waardoor ze in de gebruikersruimte worden uitgevoerd.

Kernel, besturingssysteem termen